نمی دانستم در نمایندگان مجلس ما بخشی هم به عنوان غیرت وجود دارد. آنچه که امروز در اخبار و رسانه از عکس العمل نمایندگان مجلس در برابر اتفاق 25 بهمن می بینیم در ظاهر برافروختگی و خشم از کسانی است که آنها را سران فتنه می نامند و مردمی که از نظر آنها منافقند و ضد انقلاب.
اما از این نمایندگان به اصطلاح به غیرت آمده از توهین به نظام مقدسشان می پرسم، شما که خود را نمایندگان مردم می دانید آنجا که فله ای مردم را بی دلیل به دار می آویزند سکوت می کنید و غیرتی ندارید آنجا که در برابر هر اعتراضی شکنجه و زندان در انتظار است هیچ کاری نمی کنید، در جایی که خود عاملان فاجعه کهریزک را مشخص می کنید، تنها به تهیه گزارشی از ماجرا اکتفا می کنید. آنجا که مردم در اثر فشارهای شدید اقتصادی بامشکلات بسیاری روبه رو هستند شما غیرتی ندارید و سکوت می کنید. اما در جاییکه خود می دانید این مردم به ستوه آمده از حاکمان شما هستند که فریاد اعتراض سر می دهند با بی شرمی آنان را ضد انقلاب و منافق خطاب می کنید.
شما همان نان به نرخ روزخورها هستید که امروز نیز چاپلوسی ولایت فقیه تان را می کنید وگرنه در شما حتی غیرتی و تعهدی به همان نظام پوشالی تان هم نیست و چه بازیگران ماهری شده اید.
شاید امروز در فکر و اندیشه ما تعریف پیروزی براندازی حکومت، سقوط رژیم و دیکتاتوری خامنه ای و دار و دسته اش باشد. شاید انتظارمان این است که باید عده زیادی از مردم به خیابانها آمده و تا نابودی دشمن و سرگونی این نظام در خیابانها باقی بمانند. و اگر امروز چنین اتفاقی نیفتاده ما هنوز به پیروزی نرسیدیم.
اما شاید بتوان این موضوع را از ابعاد دیگری نیز نگاه کرد و تعاریف دیگری برای پیروزی قائل شد. چرا که آنچه که خواست مردم می باشد چیزی نیست که یک شبه حاصل شود. داشتن آزادی در همه ابعادش و جامعه ای براساس دموکراسی قرار نیست در یک روز 25 بهمن اتفاق بیفتد.
اما آنچه را که در این میان می توان دید تغییر مردم است. اینکه عده ای حتی اگر از نظر دشمن اعلام بشه که خیلی اندک، اما با همراهی هم به خیابانها آمده و نشان دادند که از حکومت و عوامل آن نمی ترسند و به دنبال خواسته خود هستند. در جامعه ای که صدای هر اعتراضی با اعدام و شکنجه و زندان پاسخ داده می شود اینکه عده ای با علم به این موضوع باز هم به خیابان آمدند و فریاد مرگ بر دیکتاتور سر دادند و تنفر و انزجار خود از این دولت و حکومت را فریاد زدند و در مقابل همه سرکوب ها و نیروهای امنیتی مقاومت کردند، گامی است در جهت پیروزی که نمی توان آن را نادیده گرفت. می توان آن را بارقه امیدی دانست برای حرکتهای بعدی.