نوبت ما

در  آخرین پبامی که از آقای کروبی منتشر شد آنچه که برایم جالب بود یا بهتره بگم تحسین برانگیز، تاکید ایشان بر اینکه همچنان در کنار مردم خواهند بود " ایستاده ایم واز حقوق مردم دفاع می کنیم وبه پیمانی که به مردم بسته ایم و وعده هایی که قبل از پیروزی داده ایم پایبندیم"  

ایشان ثابت کردند آنچه را که گفتند و وعده کردند و همین طور آقای موسوی و خیلی های دیگر که تلاش کردند و هزینه ها دادند. الان نوبت ماست که ثابت کنیم ما نیز درکنار آنها و دیگر  آزادیخواهان خواهیم بود و به جنبش و حرکتی که آغاز کردیم ادامه خواهیم داد.  به نظرم اثبات پایبندی و پایداری ما تنها به خیابان آمدن نیست که انتظار آن را داریم که البته آن هم بخش مهمی از حرکت است، بلکه پایداری می تواند به اصول و اساس این حرکت باشد، ایمان داشتن به کاری که انجام می دهیم. امید داشتن و باور  به اینکه پیروز  خواهیم شد.  به نظرم برای عده ای وضعیت این روزها مثل یک برزخ می ماند نه اینطرف خط نه آن طرف خط. گویی یک بلاتکلیفی که آیا این می توان به این حرکت امیدی داشت یا نه هرچه بود تمام شد یا در حال تمام شدن است.

"زندگی مان را بکنیم  و با این شرایط کنار بیاییم، این مملکت و این مردم اصلاح شدنی نیستند؛حواسمون باشه که باد کلاه مارو نبره، ما قبلا هم از این تجربه ها داشتیم آخرش چی شد و ..."    این ها حرفهایی است که زیاد می شنویم اگر واقعا اکثریت ما اینطور فکر کنیم انتظار چه اتفاقی داریم؟ هیچ باید چشمان را ببندیم و گوش هامان را بگیریم و روزها را شماره کنیم و کلاهمان را سفت بچسبیم مبادا بادی آمد و ....